Herenstraat 35

De Mennonietengemeente wordt eigenaar

In 1615 kopen Gerrit Wiggertsz Duysentdaelders en Willem Deonysz elk een erf aan de Keizersgracht op de hoek van de Herenstraat van Burgemeesteren en Thesaurieren. Houtkoper Duysentdaelders was een groot grond- en huisspeculant, vooral op het ‘Nieuwe Werk’, de huidige Jordaan. Meerdere huizen droegen zijn toenaam: “daer de 1000 daelders in den gevel staan”. Borg staat ijzerkramer Barent Evertsz, met wie Duysentdaelders veel samenwerkte. ‘Knoopmaecker’ Deonysz woont in de Laurierstraat in een huis “daer de drie Conings Knoopen uythangen”.

Beide erven laten ze onbebouwd en het jaar erop doen de heren hun erf over aan mandenmaker Hendrick Jansz, die dan besluit om er geen twee huizen neer te zetten maar de erven van elk 20 bij 69 voet overdwars te bebouwen: het huidige hoekpand Keizersgracht 95B / Herenstraat 41 en de nummers 33 tot en met 39. In 1623 verkoopt hij een huis en erf – het huidige nummer 35 – aan een andere mandenmaker, Gerrit Bartholomeusz.

In 1644 koopt Jan Gerritsz Evencamp, schoenmaker het pand voor ƒ 3000,-. Het pand blijft 70 jaar in de familie en in 1714 wordt het pand als legaat overgedragen aan de Christelijke Mennonieten Gemeente.

Alleen al in Stadsherstelmonumenten komen we diverse zonnen tegen

In de vroege 18e eeuw hangt hier ‘De Son’ uit. Later deze eeuw, rond 1786 zal ‘De Son’ een paar huizen verder, bij Herenstraat 29, uithangen. Toeval of niet, het is een naam die sowieso veelvuldig voorkomt. Alleen al bij onze eigen monumenten komen we de naam regelmatig tegen, zoals natuurlijk onze pakhuizen de Zon en de Maan, maar bijvoorbeeld ook Prinsengracht 5 , Spinhuissteeg 5 – samen met buurpanden Maen en Sterre – en ‘De Vergulde Son’ aan Egelantiersgracht 39.
De Mennonietengemeente had hun kerk ‘De Son’ aan het Singel 118 en een afgesplitst Doopsgezind groepje had een schuilkerkje ‘De Cleijne Son’ achter Prinsengracht 18 -22.

In 1778, de Mennonietengemeente is dan inmiddels ook eigenaar geworden van nummer 33, komen de twee panden opnieuw in particuliere handen en blijven in ongesplitst eigendom. Hendrik van Groningen betaalt ƒ 7120,- voor de beide huizen. In 1784 koopt François Guerit ze over voor ƒ 9250,-.

In de oorlogsjaren zit hier een handel in grammofoonplaten

In 1742 zit hier de galanteriewinkel (snuisterijen) van Jos de Vas en in 1805 zijn er zes huurders: Christoffel Tuuring huurt het huis, Grietje Berg de kelder en dan worden er nog vier kamers afzonderlijk verhuurd. De erven van Guerit zijn dan nog eigenaar.
Later wonen hier onder meer Hendrika Cosse, winkelierster in turf en hout, schoenmaker Wesselman en winkelier Hammann.

Tussen 1941 en 1944 verschijnen er veel advertenties van ‘Het Platenhuis’ en op naam van G. Huurman voor het opkopen van oude grammofoonplaten, eerst voor ƒ 1,- en later ƒ 2,- per kilo. Ook worden er platenwisselaars en pick-ups ter overname gevraagd.
In 1947 meldt Erich’s vishandel in de krant zijn verhuizen, met het verzoek om geen geld of goederen aan deze Huurman af te geven. Op foto’s rond 1959-1961 zien we dat vishandel J. Tol in het pand zit en ook na de restauratie is er een viswinkel.