Buiten wonen met Stadsherstel
Het is van alle tijden: hoe levendig en aantrekkelijk de stad ook is, sommigen van ons ontsnappen graag aan de drukte en verlangen naar rust en ruimte. Wist u dat wij naast onze vele stadspandjes, ook woningen 'buiten' hebben? We zetten de heerlijkste landelijke plekken voor u op een rij.
De aanleiding voor dit artikel is dat wij ongelooflijk veel aanmeldingen kregen voor ons ‘buiten’ in Broek in Waterland. Daar stond een woning aan ons voormalige ouden van dagenhofje te huur en binnenkort komen daar weer twee woningen beschikbaar. Net zoals een prachtige dijkwoning in Amsterdam Noord. U leest daar meer over in het artikel.
Noorder IJdijk: ‘Dichtbij en toch ver weg’
Zo’n mooi huis in zo’n mooie groene en rustige omgeving. Nergens ben je zo dicht bij de stad, en tegelijk zo ver van diezelfde stad vandaan. Het was liefde op het eerste gezicht voor Ton König en zijn partner, die hier sinds 2017 wonen. In dat jaar werd de voormalige woning van de assistent-sluiswachter van de Oranjesluizen in Schellingwoude opgeleverd na een grondige restauratie.
Schilderen, fietsen en voetbal
Ze hadden het geluk dat het zomer was toen het huis beschikbaar kwam en blijkbaar veel mensen op vakantie waren. Het pand is gerestaureerd alsof het een monument is, wat het niet is: er is zeer behoedzaam omgegaan met de oude details. Vanaf het raam op de eerste verdieping kijk je over het IJ. Ton, gepensioneerd psycholoog, schildert daar af en toe met zijn vrienden-schilderclubje. Daarnaast maakt hij graag een rondje op de racefiets door het aangrenzende Waterland. Ook houdt Ton van voetbal, hij schrijft nu samen met anderen een boek over de voetbalclub van zijn jeugd in het Zuiden, dus de geluiden van de trainingen en wedstrijden vanaf de sportvelden die je vanuit de zonnige tuin in de verte kunt zien liggen, zijn vertrouwd.
Verder zijn er bankjes geplaatst waar buurtbewoners elkaar kunnen ontmoeten en er is een buurtapp van Schellingwoude waar mensen elkaar op de hoogte kunnen brengen van dingen die spelen in de buurt. Kortom: het is er heerlijk wonen!
Lees meer over de voormalige notariswoning.
Durgerdammerdijk: waar is de tijd gebleven
“Durgerdam, zo mooi, zo hemelsblauw, waar is de tijd gebleven”, zingt Jeroen Zijlstra in zijn liedje Durgerdam slaapt. Met een wijds uitzicht over het IJmeer, de aangelegde scheepjes, het wasgoed wapperend aan de lijn, lijkt de tijd er inderdaad stil te hebben gestaan. Het dorp vol karakteristieke dijkwoningen heeft de status van beschermd dorpsgezicht. Na een geschiedenis vol scheepvaart, handel en visserij is Durregerdam, zoals het vroeger heette, nu vooral een forensendorp: de rust en ruimte van het buitenleven en tegelijk de stad en afvoerwegen binnen handbereik. Wij hebben er twee karakteristieke woningen.
Zonnen op de steiger
Hèt herkenningspunt in Durgerdam is wel de kapel, die eigenlijk geen kapel is. Het gebouw uit 1687 met klokkentoren begon als Rooms-Katholieke Kerk maar heeft daarna vooral niet-religieuze functies gehad, variërend van school, raadhuis en visafslag tot politiebureau met gevangenis. Sinds vier jaar wonen in dit pand vol historie Bregtje Lemkes met haar man en twee zoons van twaalf. Een grote verandering: van de tweede verdieping van een klein huis middenin de Pijp naar een landelijke, ruimtelijke omgeving. De ligging aan het water was wat hen het meeste trok in dit pand en zij gunden hun jongens het opgroeien in het groen en het buitenleven. Zij hadden inmiddels hun zwemdiploma en konden hier veilig spelen. Van de basisschool in Ransdorp gaan zij nu naar de middelbare school in de stad.
Het huis heeft een bijzondere indeling. De keuken is beneden en wordt het meest gebruikt; ook de jongens slapen op deze verdieping. De keuken is weliswaar donker in de winter, maar daar staat tegenover dat het zomers buiten een lusthof is. Dan kunnen zij zitten en zonnen op de prachtige steiger. Boven is de mooiste slaapkamer die je je maar kunt wensen, uitkijkend over het IJ!
Lees meer over de ‘kapel’ van Durgerdam.
Flevopark: schilderachtig als een album van Verkade
In een schilderachtige hoek van het Flevopark staan aan de steeds breder wordende ontwateringssloot van het poldergemaal van de Overamstelsche Polder richting het Nieuwe Diep drie houten tuindershuisjes met chaletachtige gevels. De huisjes zijn omstreeks 1905 gebouwd en maakten oorspronkelijk deel uit van de tuinderij van Papen. In de woningen, die ook wel bekend staan als de ‘Vissershuisjes’ woonden ooit tuinders die zorgden voor de productie van voedsel voor de hele stad – de warmoestuinen. In 2007 hebben wij de woningen in bezit gekregen, daarvoor werden ze bewoond door de graficus Jan Bons en zijn vrouw, die er vrijwel tot hun dood gewoond hebben. De huisjes hebben de gemeentelijke monumentenstatus onder andere vanwege hun landelijke ligging in de stad. Terecht, want wie kan nu zeggen in een van de mooiste parken van Amsterdam te wonen?
Een park voor de Amsterdammers
Natuurkenner Jac. P. Thijsse (bekend van de Verkade-albums) was groot voorstander van groengebieden en parken bij de stad, zodat stadsmensen zich in de natuur konden ontspannen. Hij zette zich dan ook in voor een park tussen de Joodse begraafplaats en het Nieuwe Diep in Amsterdam Oost. Deze plek, waar hij eerder zelf een perceel betrok, was voor hem speciaal en wilde het stukje natuur beschermen voor de oprukkende stad en industrie. Hij schreef over de rijkdom rondom het Nieuwe Diep: “en zoo geviel het, dat ik in 1880 ook een perceel betrok aan het Diep, juist tegenover het ’het Eiland’, een berkenboschje en een veenmosmoeras met orchideeën en slangen, een trilveen-overgangsveen op zijn mooist: moerasvaren, kamvaren, stekelvaren, koningsvaren, addertong, zonnedauw enz.” Het initiatief van Thijsse leidde in 1928 tot de aanleg van het Zuiderzeepark, dat in 1931 in aanwezigheid van Thijsse werd geopend. De naam Flevopark kreeg het in 1943.
De oorsprong van de historische ‘hekkepoort’
Nog een leuk weetje: de hoofdingang van het park is de prachtige ‘hekkepoort’ uit 1770. Deze stond tot 1898 voor de Muiderpoort een paar kilometer verderop. Toen deze te smal werd door de toename van verkeer en er een weg omheen werd aangelegd, kwam de poort in de achtertuin van het Tropeninstituut terecht. Tijdens de laatste fase van de aanleg van het Flevopark in 1938 herinnerde Jan Trouw, chef tekenkamer van stadsontwikkeling, zich waar de restanten zich bevonden. Met behulp van een steenhouwer werd van de brokstukken een statige poort met twee complete zuilen gemaakt.
Lees meer over de Muiderpoort.
Burgemeester P. Ph. Paulplantsoen: buitenhofje
Als je in het pittoreske Broek in Waterland rondloopt, heb je het gevoel je in een openluchtmuseum te bevinden. Al in 1971 is het dorp aangewezen als beschermd dorpsgezicht met zelfs een eigen kleur: veel houten panden zijn geschilderd in het ‘Broekergrijs’. Het dorp kent een geschiedenis van handel en visserij. In de 17e eeuw groeide het uit tot renteniersdorp voor bemiddelde Amsterdammers, maar na de Franse tijd liep de welvaart terug en werd het een boerendorp dat vooral van veeteelt rondkwam. Vanaf de nabijgelegen veenweidegebieden Volgermeer en Ilperveld heb je uitzicht over de weilanden en polders van Landsmeer en Waterland: landelijker wordt het niet.
Geliefde huurwoningen
Het dorp blijft een aantrekkelijke woonomgeving, voor de ‘Broekers’ en zeker de laatste jaren ook (weer) voor mensen die vanuit de stad naar buiten trekken. Dat bleek wel uit de grote interesse toen de eerste woning aan ons voormalig ouden van dagen hofje aan het Burgemeester P. Ph. Paulplantsoen op de (huur)markt kwam. In 2020 werden wij eigenaar van dit hofje van 12 woningen, dat wij momenteel woning voor woning renoveren. Greep u mis bij de modelwoning op nummer 3? Niet getreurd: binnenkort verwachten wij weer twee woningen op te leveren. Hou hiervoor onze nieuwsbrief in de gaten!
Lees meer over het Burgemeester P. Ph. Paulplantsoen.
Stoombootweg: de meest landelijke straat van Amsterdam
Waar de stoomboten aanlegden
De Stoombootweg wordt wel de meest landelijke straat van Amsterdam genoemd: slootjes met knotwilgen voor vrij gelegen woonhuizen, omringd door ruime tuinen. Wij bezitten maar liefst drie panden aan deze kronkelende weg, nummer 1, 4 en 17. Dit oorspronkelijke wandelpad langs een sloot in de gemeente Landsmeer (in 1966 nam Amsterdam deze grond over), werd belangrijker toen in 1867 een veerdienst naar Amsterdam geopend werd en hier de stoomboten aanlegden. Toen er in 1921 een autobusdienst ging rijden, was het gedaan met de veerdiensten.
Van ‘onder de Westertoren’ naar Tuindorp Oostzaan
Midden in deze levendige periode, ruim honderd jaar geleden, werd op nummer 4 een prachtig klein huisje gebouwd door de kruideniersfamilie Van Noord die er 40 jaar woonde, nadat zij het huis in 1916 had laten bouwen. De huidige – en pas tweede – bewoner meneer Hendriksen is geboren ‘onder de Westertoren’, waar het jonge gezin inwoonde bij oma, maar het grootste deel van zijn leven speelt zich af rondom de woning waar hij nu al 64 jaar woont.
Op zijn vijfde verhuisde meneer Hendriksen met zijn ouders naar het nieuwgebouwde Tuindorp Oostzaan. Als kind kwam hij al bij de kruidenier, en zijn achtertuin kijkt uit op het terrein waar hij zijn eerste baan had: bij Kiekens, de grote ventilatorenfabriek aan de Wilmkebreekpolder. In der jaren ’50, inmiddels een getrouwd man, kon meneer Hendriksen de woning van de kruideniersfamilie huren. Toen zij vervolgens de woning van de hand deden, kocht een overbuurman het zodat het echtpaar Hendriksen er tegen dezelfde huur – een schappelijke prijs – kon blijven wonen. Er werden drie kinderen in het gezin geboren en inmiddels zijn er vele kleinkinderen en achterkleinkinderen. De grote tuin achter het huis was een moestuin en meneer Hendriksen vertelt trots dat ze altijd van de tuin hebben gegeten. Nu heeft hij er nog een kas met druivenplanten.
Wat een fijne buurt!
Zo’n twintig jaar geleden hebben wij de drie panden aan de Stoombootweg overgenomen van de toenmalige eigenaar Stadsdeel Noord, dat zich meer op haar kerntaken wilde richten. Meneer Hendriksen woont er nog altijd met veel plezier. Wat hij na al die jaren het meest waardeert, is het feit dat iedereen elkaar kent en helpt. Hij deelt de krant met de buurvrouw, en ook de overbuurman (die ooit het huis voor hem kocht) komt nog regelmatig op bezoek. Het wordt de laatste jaren wel lastiger om alle nieuwkomers bij te houden. “Het zijn er zoveel! Maar wat is het een fijne buurt!”
Landelijk leven in Noord
Buiksloterdijk
Op slechts 5 minuten fietsen van het pontje naar CS en om de hoek van het Noorderpark lijkt de tijd te hebben stilgestaan aan een van de mooiste authentieke dijken van Amsterdam Noord: de Buiksloterdijk. ‘Beuksloot’ was waarschijnlijk ooit een nederzetting van pionierende boeren, toen nog aan een zeedijk en omgeven door beuken. Later leefde het dorp van handel en scheepvaart. In 1921 werd het toegevoegd aan de gemeente Amsterdam.
Stadsherstel heeft verschillende huisjes aan deze dijk omgeven door groen. En goed nieuws: een ervan komt binnenkort in de verhuur.
Uitzicht over het Noordhollandsch Kanaal
Vlakbij ligt de Noordhollandschkanaaldijk. Het meest opvallend in het landschap is toch wel krijtmolen d’Admiraal, een stellingmolen uit 1792. Deze molen is het laatste exemplaar van dit type die is overgebleven. Vlabkbij, met uitzicht over het Noordhollandsch Kanaal en omgeven door een grote tuin, ligt ons vrijstaande pand op nummer 24.
