Het Wapen van Haarlem
Dirk van Hasseltssteeg 2, AmsterdamDiep verscholen in de bodem onder dit pand aan de Dirk van Hasseltssteeg liggen de restanten van een 13e-eeuws verdedigingswerk: het oudste stenen bouwwerk van Amsterdam. Waarschijnlijk werd het gebouwd door graaf Floris V, die Amsterdam in 1275 het ‘Tolprivilege’ gaf. Jongkvrouw Elizabeth Lomannus, de 18e-eeuwse eigenaresse van het pand op nummer 2, was zich vast niet bewust van wat zich onder haar voeten bevond. Weer later, begin de 20e eeuw, werd het pand onderdeel van een machinerieën en gereedschappenhandel. Toen wij het pandje kochten was het rijp voor de sloop, maar gelukkig hebben wij het samen met vier buur(t)panden weten te redden.
Onder dit pand werd rond 1280 het eerste stenen bouwwerk van Amsterdam gebouwd
De meeste passanten zal het ontgaan: diep verborgen onder de grond ter hoogte van onze panden aan de Dirk van Hasseltssteeg 2-4-6 is een bijzondere ontdekking gedaan: hier zijn 13e-eeuwse funderingsresten gevonden van wat in de volksmond ‘Het Kasteel van de Heeren van Aemstel’ heet. Meer waarschijnlijk betreft het een verdedigingswerk, daar neergezet door ‘kastelenbouwer’ Graaf Floris V van Holland en begin 14e eeuw ook weer grotendeels afgebroken.
Lees HIER meer over de graaf van Holland.
Graaf Floris V gaf Amsterdam in 1275 het zogenaamde ‘Tolprivilege’, een ontheffing van tol waardoor de nederzetting kon floreren en uitgroeien tot welvarende stad. De burcht – het eerste stenen bouwwerk van Amsterdam – stamt uit die tijd.
Al in 1994 werden de eerste resten ontdekt, tijdens het uitgraven van de ondergrondse parkeergarage ‘De Kolk’. In 1999 werd nogmaals onderzoek gedaan en bij de laatste opgraving in 2002 werd duidelijk dat het gebouw doorliep tot aan de Nieuwezijds Kolk en Nieuwendijk.
Bij het laatste uitgebreide archeologische onderzoek hoopten we de opgravingen zichtbaar en publiekstoegankelijk te maken, maar dat bleek niet haalbaar. Daarop zijn de resten opnieuw afgedekt conform het Verdrag van Malta, in afwachting van wat de toekomst brengt.
Lees HIER meer over de archeologische opgravingen.
Voor het huwelijk verscheen een boekje met zeegenwenschen
De Dirk van Hasseltssteeg, die ook wel bekend stond als de Dirk van Assensteeg, bevindt zich in een van de oudste gedeeltes van Amsterdam.
De bodem onder de panden 2, 4 en 6 laat een grote historische gelaagdheid zien: op de 13e-eeuwse funderingsresten van scheepshuiden, balken en kloostermoppen is in de 15e eeuw een ander groot stenen bouwwerk neergezet. Daarop volgt de originele 17e-eeuwse fundering van de huidige panden en tenslotte is hier in de vorige eeuw een fundering aangebracht bij de bouw van de naastgelegen parkeergarage ‘De Kolk’.
Ons pand op nummer 2 had ‘Het Wapen van Haarlem’ in de gevel, zo blijkt uit de verkoopakte van 1763, als Elizabeth Lomannus het ‘huis en erf, achter het hoekhuis aan de Nieuwendijk’ verkoopt. Het is niet het enige ‘Wapen van Haarlem’, ook aan de Haarlemmerstraat en Elandsgracht zijn panden met deze naam bekend.
Elizabeth is weduwe van Paulus Verrijn Hendriksz. In 1721 zijn Jongkvrouw Elizabeth en den heere Paulus in Nieuwkoop ‘in den echt vereenigt’, voor welke heugelijke gebeurtenis een boekje met ‘zeegenwenschen’ verscheen.
Iets verderop in de steeg, op nummer 14 (dit pand bestaat niet meer) was de boekbinderij en drukkerij van Jan Rieuwertsz. gevestigd, die onder meer werk van Spinoza uitgaf.
Het pand werd onderdeel van een grote zaak aan de Nieuwendijk
Begin 20e eeuw is op Nieuwendijk 134-140 ‘machinerieën en gereedschappenhandel S. van Embden’ gevestigd. Als De Bijenkorf verhuist van Nieuwendijk 144 naar de Dam is dat een mooie gelegenheid voor uitbreiding en de firma koopt niet alleen dat hoekpand maar ook de aangrenzende percelen Dirk van Hasseltssteeg 2 en 4.
Naamgever Salomon van Embden (1852-1912) maakt dit niet meer mee. Hij was het die in 1879 de Nieuwe IJzerwinkel startte aan de Nieuwendijk 73 en uiteindelijk verhuisde naar nummer 134-140. Behalve gereedschappen en machines verkocht hij sinds 1899 ook schaatsen.
Waarschijnlijk neemt familielid Jan van Embden na het overlijden van Salomon de zaak over.
In 1914 zijn het hoekpand op nummer 144 en Dirk van Hasseltssteeg 2 verbouwd en samengevoegd door architect Karel Petrus Tholens (1882-1971). De ontstane ruimtes worden in gebruik genomen als magazijnen, kantoren, pakkamer en uitstalruimte ofwel de ‘machine-galerij’. Beide panden zijn functioneel ondergeschikt aan de hoofdvestiging in het oorspronkelijke pand aan de Nieuwendijk 134. Zo wordt de winkeldeur van nummer 144 vervangen door een etalage. Vanaf de achterzijde van Dirk van Hasseltssteeg 2 leidt een aangelegde overdekte gang naar de hoofdvestiging. Bij latere verbouwingen zijn de panden weer gesplitst.
Van Embden, die later ook radio’s en grammofoonplaten zal gaan verkopen, is in de jaren dertig naar de Kalverstraat 4-8 verhuisd.
Alleen deze drie pandjes staan nog overeind
Het rijksmonument is in de kern 17e-eeuws, waarbij de kap en de tuitgevel later zijn toegevoegd. Op bouwtekeningen uit 1897 door architect D. van Oort Hzn zijn de panden op nummer 2 en 4 voorzien van halsgevels. Ook liggen in het Gemeentearchief tekeningen uit 1908 gesigneerd door architect en makelaar C. Th. Sparringa om het huisje tot likeurstokerij te verbouwen, mogelijk voor Likeurstokerij en wijnkooperij De Wildeman, die aan de achterzijde van het pand – aan de Nieuwezijds Kolk 1 – gelegen was. Sparringa was namelijk ook verantwoordelijk voor de bouw van dit pand in 1909. In hoeverre de verbouwingen zijn doorgevoerd is niet bekend.
Van binnen zijn nog veel originele onderdelen, zoals balklagen met korte sleutelstukken met ojief, gedateerd in de eerste helft van de 17e eeuw. Ook de onderpui, puibalk en deurposten van de pui zijn 17e-eeuws.
Ondanks heftige protesten is midden jaren negentig van de vorige eeuw aan de Dirk van Hasseltssteeg, Nieuwendijk en de Nieuwezijds Kolk veel van de historische bebouwing gesloopt ten behoeve van grootschalige nieuwbouw met ondergrondse parkeergarage. De middeleeuwse structuur van de buurt is hierbij verloren gegaan. Op foto’s is te zien dat aan deze zijde van de steeg alleen de panden op nummer 2-4-6 nog overeind staan.
Dat de panden nog bestaan is een klein wonder: in 1986 wordt in de krant de sloop aangekondigd van een gedeelte van panden waaronder dat op nummer 2. Als wij de drie panden in 2004 na een aantal jaren onderhandeling met de gemeente aankopen, zijn ze bouwvallig door kraak en verwaarlozing. Ze zijn geheel dichtgezet en aan de achterzijde verstevigd met op en neren. Maar: ze staan nog. En achter dit troosteloze aangezicht met graffiti en dichtgezette ramen en deuren gaan leuke pandjes met mooie puien schuil.
Met de aankoop van het drietal, konden wij in één keer de restauratie van vijf panden aanpakken. In 2000 waren wij namelijk al eigenaar geworden van de tegenoverliggende panden op nummer 1 en 3. Omdat de steeg maar 2,5 meter breed is, volstond één steiger over de hele breedte van de steeg.
In totaal werden in de drie panden op nummer 2, 4 en 6 acht woningen gecreëerd met bedrijfsruimte op de begane grond. Die bedrijvigheid, in combinatie met een aangezicht in frisse kleuren zorgde voor een prettige sfeer in de voorheen wat grimmige steeg, waarbij voorbijgangers zich goed voelen. De woningen zijn bescheiden van omvang maar compleet, met een verrassende indeling en bovendien midden in de stad.
Vrienden bedankt
Gelukkig zijn de panden gered. Voormalig wethouder Frank de Grave had daar destijds een hard hoofd in, daarom vroegen wij hem om in 2007 de openingshandeling verrichten. Hij onthulde een, door de Vrienden betaalde, gevelverfraaiing, bestaande uit zes bovenlichten waarin de geschiedenis van de pandjes 2 t/m 6 is uitgelicht.
Bronnen:
Archief Stadsherstel
Amsterdam Monumentenstad
Amsterdam op de kaart
Delpher
Gevelstenen.net
Joods Amsterdam
Het Nieuwe Instituut
Schaatshistorie
Stadsarchief Amsterdam
Zeegenwenschen ter bruilofte van den heere Paulus Verryn Henricksz en jongkvrouw Elizabeth Lomannus; in den echt vereenigt binnen Nieuwkoop, den 2den September, anno 1721
Aan dit project werkten mee:
Restauratiearchitect: Rappagne
Restauratieaannemer: Konst en van Polen