Kerkstraat 323

Een handelaar in “De West”

In 1598 werd Goosen Cents’ grootvader, de doopsgezinde mosterdmaker Sieuwert Bartelsz uit Friesland, poorter van Amsterdam. Hij ligt samen met Cents’ grootmoeder, Aelten Senten, in de Oude Kerk begraven. Ze kregen in 1583 een zoon, de vader van Goosen Cent Syvers. Hij trouwde in 1604 met Soetgen Goossens uit Rotterdam. Soetgen Goossens is bakster en samen krijgen ze in 1611/12 hun zoon Goosen Cents. Hij laat zich in 1632 dopen. Gosen verhuist naar Groningen maar keert terug met zijn, waarschijnlijk tweede, vrouw in 1648. Goossens begon zijn loopbaan als bakker, maar klom op tot korenkoopman en factor; hij handelde in specerijen uit Nederlands-Indië. Dat ging deze oorspronkelijk banketbakker blijkbaar zo goed af dat hij meerdere erven kon kopen en ook dáár in handelde.

We zijn hem namelijk meerdere malen tegengekomen bij de beschrijving van onze panden. Zoals bij het Hodshon Dedelhofje en De weteringstraat en nu dus ook aan de Kerkstraat. Hij handelde ook in suiker, die hij vanuit de Caraïben liet verschepen. Goosen was een welgesteld man, maar bezat geen eigen huis. Hij woonde op verschillende adressen zoals de Langestraat en de Fluwelen Burgwal. Hij overleed op de Groenburgwal in 1677. In 1671 verkocht Goosen Cents dit erf en een erf aan de Reguliersgracht aan de meester loodgieter Samuel Moot.

Het werd gelijk gebouwd met het buurhuis

In 1685 staat er een huis op het erf en verkoopt Moot zijn bezit aan Hendrik Cornelisse Vierhuysen. De straat werd toen de Amstelkerkstraat genoemd, naar de tegenover liggende Amstelkerk die in 1670 gereedgekomen was. Hendrik bleef eigenaar van het buurpand op nummer 231, waarmee dit huis een gemeenschappelijke muur en schutting had. Rechts had het pand een eigen muur maar wel met een gezamenlijke waterlozing. In 1693 werd het huis verkocht aan Egbert Kalff. In 1700 werd het verkocht aan Harmanus de Bruyn, die meester metselaar was. In 1717, als hij het huis verkoopt, staat hij als rooimeester beschreven. Hij verkoopt het huis dan aan Bellitje Lourens, weduwe van Arent Kampen. Bellitje overleed al een jaar nadat ze eigenaar geworden was van het huis. In 1781 wordt het huis door de executeurs van de overleden Abilia Gillis verkocht. Via vererving was het pand naar haar overgegaan. Abilia was en dochter van Anna Kampen en haar eerder overleden vader Pieter Gillis.

Voor f100.000 zout opgeslagen in Amsterdam

In 1742 is de heer Jan Booms huurder, met beroep gekwalificeerd in het zoutpakhuis. Hij huurt het huis voor f 215,- en heeft geen dienstbode. Zout, onder andere afkomstig uit Bonaire, werd in diverse pakhuizen in Amsterdam opgeslagen. De commerciële zoutwinning in Bonaire werd door de West-Indische Compagnie opgestart door het exploiteren van de natuurlijke zoutpannen op het zuidelijke deel van het eiland.

In 1672 ligt er voor een toenmalige waarde van ƒ 100.000 van Bonaire afkomstig zout in de pakhuizen van de West-Indische Compagnie. Om de zoutpannen in Bonaire leeg te schrapen maakte de WIC gebruik van tot slaafgemaakten. Het werk in de zoutpannen was extreem zwaar. De slavenhuisjes bij Witte Pan en Oranje Pan uit 1850, zijn kleine huisjes waarin de tot slaafgemaakten die werkten in de zoutpannen op Bonaire de nacht doorbrachten. De huisjes staan daar nog. Zout werd in Amsterdam veel gebruikt voor het inmaken van haring en het conserveren van andere voedingsmiddelen.

In 1781 is er een apart verhuurde woonkelder in het pand. Casparus Beuneman is dan de eigenaar. Ook vermeldingswaardig is dat in 1934 bewoner A. Grim, de grote voetbalprijs van Weekblad Het Leven ter waarde van ƒ 5000 wint.