Nieuwe uitgeverij huurt Spinhuissteeg: “Boeken helpen je denken, lezen is heerlijk!”

Boeken zijn een ‘eerste levensbehoefte’ meent uitgever Mizzi van der Pluijm. Kort nadat ze de start van haar nieuwe Uitgeverij Pluim aankondigde, kwam Stadsherstels Spinhuissteeg 3C op haar pad. Bevlogen huurder Van der Pluijm vertelt én geeft stevige leestips voor de herfst.

Op de sober en smaakvol ingerichte bel-etage houdt ze kantoor, het souterrain herbergt een overlegruimte én een magazijn. Er zijn zelfs al twee boeken geschreven in de twee kleinste zijkamertjes. “Een schrijver kwam zelf op het idee, omdat het er zo stil is. De boeken zijn nog niet uit, daar zeg ik nog niets over.” Samenvattend: het smalle herenhuis past Uitgeverij Pluim als een jas. “Ik was nooit eerder in zo’n steeg geweest, maar ik werd meteen verliefd op het pand en de plek. We zitten op één van de drukste plekken van Amsterdam, hier voor de deur gebeurt er niks.”

Spinhuissteeg dankt zijn naam aan een tuchthuis
De Spinhuissteeg ontleent zijn naam aan het Spinhuis dat vanaf 1597 op nummer 1 huisde. Dat was een tuchthuis voor vrouwen die er moesten spinnen en naaien; bedelaars, dievegges en prostituees kwamen er terecht. Het tuchthuis verhuisde in 1782 naar de Roeterstraat, maakte plaats voor onder meer een belastingkantoor en een politiebureau en werd later onderdeel van de Universiteit van Amsterdam. Stadsherstel bezit drie panden in de steeg, verworven door een ruil met de gemeente tegen Zanddwarsstraat 18-20. De restauratie is in 1993 voltrokken, een vernieuwde balkconstructie was de belangrijkste klus op nummer 3.

‘Grand dame’ Mizzi van der Pluijm veroorzaakte een kleine aardschok in de literaire wereld, nadat ze opstapte als literair directeur bij de grote Uitgeverij Atlas Contact. Zo’n twintig gevestigde schrijvers uit haar oude stal -onder wie spraakmakende auteurs als Joris Luyendijk, Hanna Bervoets en Dimitri Verhulst- sprongen met haar mee in het diepe. Het kleinschalige Pluim biedt haar meer ruimte om de schrijver en diens behoeften centraal te stellen.

‘Wij vinden boeken een eerste levensbehoefte’ is één van de statements op de website van Pluim. Vertel eens.

“Als ik geen goed boek lees, ben ik altijd een beetje ongelukkig. Dan vind ik het leven ook lastig. Zodra ik een goed boek heb, heb ik het naar mijn zin. Als ik een paar dagen niet lees, lijkt het alsof ik geen adem krijg. Boeken helpen je in denken en nuanceren. Een ontwikkeling beschrijf je niet in een krantenstukje of tweet. Die kan je alleen meevoelen en begrijpen in een langer proces. Ik parafraseer schrijver Amoz Oz: ‘mensen hebben enorme belangstelling voor het vuur. We zoeken het op, branden ons en blijven een poosje uit de buurt. Om het vervolgens weer op te zoeken. Literatuur is een manier om met dat vuur te spelen zonder je echt te branden.’
En ik denk stomweg dat boeken de rust bieden waar veel mensen behoefte aan hebben. Iedereen heeft het zo druk, is gejaagd en heeft haast, de beste manier om tot rust te komen is met een boek te gaan zitten. Lezen is heerlijk!”

Ik kan me voorstellen dat Uitgeverij Pluim zich herkent in het streven naar kwaliteit zoals Stadsherstel dat beoogt.

“Ik begreep dat Stadsherstel altijd een beetje tegen de grote koers van de stad in leunt. Daar kan ik me helemaal in vinden. Literatuur moet je in stand houden, zonder dat het een zielig zeehondje is. Het beweegt mee met de wereld en zijn maatschappelijke ontwikkelingen. Literatuur is een traditionele vorm en waarde. Uitgeven gaat voor mij over het behouden van het goede en zo meebewegen dat je er ook de nieuwe dingen aan toe kunt voegen. Een schrijver en een uitgeverij vormen samen een soort atoomkern, in wat ze voor elkaar betekenen. Ik denk dat dát de basis is van alle goede dingen. Dát moet blijven. Daaromheen moet je alle mogelijke middelen inzetten om de interesse van lezers te wekken.”

Wat brengt het teweeg in boekenland, zo’n stap van een gevestigde Uitgeverij naar een nieuwe eigen wereld?

“Dat kan ik niet zeggen. Ik merk opnieuw dat ik uitgeven gewoon heel leuk vind. Je moet zo veel verschillende dingen kunnen. Of ik dat nou bij de grootste literaire uitgeverij van Nederland doe of bij een organisatie die helemaal opnieuw moet beginnen. Ik word er enthousiast en vrolijk van. Je blijft altijd bijleren, er komen constant interessante nieuwe onderwerpen op mijn pad. Als ik denk ‘dit ken ik al’ moet ik het niet uitgeven.”