Familie Caron in restaurant De Gouden Reael
Amsterdam heeft vele mooie plekken, zoals het historische Realeneiland. Over de Zandhoeksbrug, een dubbele ophaalbrug, is op Zandhoek 14 restaurant De Gouden Reael gevestigd. Alain Caron is met enige regelmaat in dit prachtige 17-eeuwse hoekpand te vinden, want samen met zijn twee zonen is hij sinds eind 2019 eigenaar van het restaurant.
Chef Alain Caron benadrukt dat hij niet zelf in de keuken staat. "Ik geef het restaurant advies. Het restaurant is van mij, maar mijn zonen David en Tom zijn dit begonnen en ik laat me graag door ze leiden", aldus een trotse vader. Zoon Tom kijkt geamuseerd naar zijn vader, want het blijft leuk om te horen hoe Alain zijn carrière als kok in Amsterdam zo’n 35 jaar geleden startte op precies dezelfde plek, maar toen was de keuken bovenin geplaatst. Enthousiast vertelt Alain dat het indertijd een kleine keuken was. "Zo krap dat je er met moeite met zijn drietjes in kon werken. Goed om nu beneden een keuken te hebben". Tom vult zijn vader aan:"De keuken is ruimer opgezet. We hebben de bar verplaatst en het pand is qua kleur bewust licht gehouden. De hoogte van het pand en de robuuste houten balken aan het plafond komen zo nog beter uit. Alain doet alles wat met het eten te maken heeft. Dat wil zeggen van het menu bepalen, het coachen van de koks tot bijspringen waar nodig".
Leuk detail: op een wand prijken menukaarten waar Alain aan heeft gewerkt
Cuisine Caron
In de keuken valt de rôtisserie – voorwaarde voor een goede geroosterde kip (poulet rôti) – op en aan een keukenwand hangen meerdere koperen pannen. Dat moet gewoon van Alain. Koperen pannen verhitten beter, natuurlijk komen de pannen uit Frankrijk.
Het restaurant straalt huiselijkheid uit, het merendeel van de meubels en de lampen is afkomstig van brocantes. Tom gaat frequent naar Frankrijk met een lege bus en komt altijd wel met een vol geladen bus terug.
De cirkel is rond
De familie Caron is terug op de Zandhoek, de straat waar zij als jong gezin járen geleden op nummer 12 hebben gewoond. De Gouden Reael ademt historie uit, immers sinds 1824 is het al een horecazaak. De halfbroers David en Tom Caron willen een gastvrije plek creëren waar tegen een goede prijs lekker wordt gekookt. "We zijn op zoek naar het familiaire, daar leent het pand zich ook goed voor", vertelt Tom. Alain vult aan: "Op tafel serveren we meerdere gerechten, het is zeg maar boerser". Hoe dat eruit komt te zien? Alain staat gelijk op, loopt richting keuken en komt terug met een mooi gebloemde schaal met deksel. "Kijk, dit zetten we gewoon op tafel. Met bijvoorbeeld kip of boeuf bourguignon. En dan dit bordje erbij. Superbe. Het is zeg maar 'klassiek Caron'. We brengen de Franse keuken, maar dan wel op onze manier".
Het eerste weekend van januari was het openingsweekend. Het was geslaagd, elke avond vol en de gasten waren vol lof en gaven hoge waarderingscijfers. Maar volgens Tom zijn ze er nog niet. Het gaat zeker nog twee maanden duren, de puntjes op de i zetten en keihard werken. "In mijn hoofd ben ik continu bezig met het maken van lijstjes, weinig slaap dus. Maar het geeft niet want het is leuk om te doen. Naast deze zaak hebben we nog twee zaken in de Pijp. Dit blijft De Gouden Reael heten, maar we vonden het ook heel fijn als Caron gecommuniceerd wordt. Vandaar dat op de menukaart ‘De Gouden Reael et Caron’ in een cirkelvorm prijkt". En zo is het: de cirkel is rond. Waar vader jaren geleden zijn carrière begon, zorgen de twee zonen Caron samen met vader dat De Gouden Reael weer tot leven komt.
Het is vroeg in de middag als de Franse chef Thomas Demuth binnenwandelt, het is tijd om zijn schort weer om te doen en de nodige voorbereidingen te treffen.
Tom, Alain en kok Thomas (v.l.n.r.) Zandhoek 14, een pand van Stadsherstel
Het hoekpand kocht Stadsherstel Amsterdam in 1962. In 1978 begonnen we met de ingewikkelde restauratie. De oude indeling is – op de geveltop na – hersteld. Het betreft hier een in de oorsprong 17e-eeuws pand, waarvan achter de eind 19e eeuw aangebrachte tuitgevel in hoofdzaak de oorspronkelijke elementen nog aanwezig waren. De tuitgevel paste in onze ogen niet bij de verschijningsvorm van dit veel vroegere huis, noch bij de monumenten die aan de Zandhoek in de loop der jaren waren gerestaureerd. Het was een voorgevel opgetrokken uit machinaal gevormde grove bakstenen, die te lood stond en daarom achterover leek te vallen. Bovendien was de raamindeling niet passend bij de gewenste structuur van het monument. |