Reestraat 32

Tegelijk verkocht met het hoekhuis

Riembeslagmaker Jan Pietersz, een kleine belegger die zijn geld in de nieuwbouw van de stadsuitleg van 1612 heeft geïnvesteerd, verkoopt in 1617 een huis en erf aan de Prinsengracht 339 aan geelgieter Abel Fransz (1580-1650). Het huidige Reestraat 30-32 wordt gebruikt voor de verhuur en de huizen blijven in de familie tot de erfgenamen van Coenraed Roermond – zijn schoonzoon – zowel het hoekpand als dat aan de Reestraat verkopen aan Adriaen Stokhoff. Die betaalt ƒ 1800,- voor het pand aan de noordzijde van de Reestraat, getekend met nummer 2. De regenbak van dit huis valt gedeeltelijk onder de stoep van het hoekhuis, die tevens dienstdoet als zitbank en bij de voorwaarden wordt vermeld dat alles wat over en weer “over off in de gront springt zoo vermoogen zoude te blijven”.

In 1732 wordt Jan Claesz Groen de volgende eigenaar. De dochter en mede-erfgename, Maria Stokhoff en haar echtgenoot Arnold Vos krijgen er ƒ 9000,- voor.

Elke streek zijn eigen ligplaats

Als groenkoper en binnenschipper regelde Groen de aanvoer van groente van het omliggende platteland naar de stad. Hij ging zelf in het hoekhuis op nummer 339 wonen, waar hij een ‘groentehuis’ begon. Een perfecte locatie: sinds halverwege de 17e eeuw was hier de groentemarkt gevestigd en dit zou zo blijven tot de verhuizing in 1895 naar de Marnixstraat bij de Elandsgracht.

De kooplieden hadden afhankelijk van herkomst hun vaste ligplaatsen: schippers uit de Purmer en de Beemster lagen niet gemengd met de Leidse, de Aalsmeerse of met die uit Hillegom en Lisse. Tussen de Westermarkt en Berenstraat, dus ook ter hoogte van de hoek Prinsengracht/ Reestraat voerden Noord-Hollandse ‘groenluiden’ dagelijks kool, rapen en wortelen aan.

De schuiten die de groente aanvoerden blokkeerden van lieverlee de grachten, waarna een systeem bedacht werd om de schuiten direct na het lossen te laten vertrekken. Zogenaamde ‘groenvrouwen’ of ‘schrijfvrouwen’ – over het algemeen was dit een vrouwenberoep; de veelal mannelijke havenmeesters wezen de ligplaatsen toe en inden liggeld – kochten de aangevoerde groenten aan en kregen hier commissie voor. Zij zorgden voor de verdere doorverkoop; ‘voorverkopers’ ofwel tussenhandelaars waren niet toegestaan, onder meer om oneerlijke handel bij schaarste te voorkomen.

Het huis wordt in tweeën verdeeld

Na Groens dood in 1746 verkoopt zijn weduwe Grietje Jans Boldt de beide huizen in 1754 aan makelaar Cornelis Pullen die er ƒ 14.000,- contant voor neertelt.

Schoonzoon Martinus Tuinman, een meester-metselaar, blijkt het pand aan de Reestraat dan te hebben verbouwd tot twee winkelhuizen. Pullen houdt de huizen tot zijn dood en bij de boedelveiling in 1792 blijkt dat de twee huizen ƒ 240,- en ƒ 226,- per jaar aan huur opbrengen. Prinsengracht 339 wordt apart verkocht en Teunis Stroethoff koopt Reestraat 30-32 voor ƒ 5375,-. Na zijn overlijden blijft het pand in eigendom van zijn weduwe.

In 1805 woont Jacob van Roy in het huis en huurt de weduwe C. Bekouw een kamer, zij betalen respectievelijk ƒ 160,- en ƒ 105,- per jaar. Enkele jaren later is er het sigarenmagazijn van W.C.F. van der Geer. In elk geval tussen 1851 en 1864 woont de weduwe S.C. Gijsinck-de Rooy op dit adres en in 1879 is dit mevrouw A. van Coeverden. Op dat moment zijn het huis, 1-hoog, de bovenvoorkamer en 2-hoog verhuurd met inwonenden.