Kadijksplein 7

In geval van nood mag het geërfde ‘verteerd’ worden

De percelen van het huidige Kadijksplein worden in 1722 uitgegeven. In januari 1723 wordt Sibout Bollart eigenaar van een aantal erven. Hij laat deze niet bebouwen en in 1724 koopt Hendrik Bisschop de erven waarop de panden van Kadijksplein 5, 6 en 7 zullen komen. In 1727 zijn de erven volbouwd. In het pand op nummer 7 komt een broodbakkerij.

Hendrik is getrouwd met Neeltje Huyge Booy, die oorspronkelijk uit de regio Rotterdam komt. Neeltje overleeft Hendrik en na haar overlijden wordt het pand in 1758 verkocht door haar erfgenamen: haar broer Abraham, haar zussen Machteltje en Niesje en de twee zonen van haar overleden zus Lysbeth.
Ten aanzien van zus Niesje is er de bepaling dat wat zij erft buiten de gemeenschap van goederen dient te blijven van haar en haar man. In geval van nood mag zij wat zij erft ‘verteren’, hetgeen nu het geval blijkt: zij en haar man kunnen niet in hun levensonderhoud voorzien.

Koper is Johan Casper Kleijnsorge. En na het overlijden van hem en zijn vrouw Elisabeth Bergveld wordt Balthasar Fredrik Wellinghoff eigenaar in 1803. In het pand zijn nog lange tijd bakkers actief, tot in 1879 treffen we in het Stadsarchief het beroep aan op dit adres.

Gerenommeerde winkel met goede qualiteit

In het decennium daarna verandert dit, want in 1889 wordt het winkelhuis als manufacturenzaak te huur aangeboden met overname van opstand. De Gebroeders Adolf nemen hier hun intrek en beginnen er hun zaak in ‘gemaakte goederen’, een ander woord voor kleding. Ze zijn gespecialiseerd in bedrijfskleeding en dan met name zeemansuitrustingen. Of je nu op zoek bent naar blauw keper werkpakken, kielen, borstrokken, boezeroens, oliegoederen, Engels-leeren en Manchester broeken, duffelsche jompers of Jaeger baaien hemden en broeken: bij Adolfs kun je terecht.
De naaimachines zullen overuren gedraaid hebben op dit adres: boven woont en werkt namelijk mej. Braat, die costumière is.

De zaken gaan kennelijk goed voor de broers want in 1901 staat een aankondiging in de krant dat de “welbekende firma in gemaakte werkmansgoederen succes ondervond door het leveren van goede qualiteit en bijzonder goede coupe” en nu een tweede zaak opent aan de Haarlemmerdijk 123.

De winkel blijft tenminste tot 1939 aan het Kadijksplein gevestigd. P.J. Adolfs houdt zich niet alleen bezig met het maken van kleding. In 1896 wordt hij lid van de Ahtletische Club ‘de Germaan’, die nog altijd bestaat als onderdeel van de fusie ASV Germaan/De Eland.

In de jaren veertig kun je hier je accordeon laten stemmen

Ook was P.J. Adolfs een gelovig man, hij was betrokken als wijkmeester van het Rooms-Katholieke Oude Armenkantoor en ook was hij vicepresident van de conferentie van de Heilige Anna, onderdeel van de Vereeniging van den H. Vincentius van Paulo. Deze Sint-Anna is volgens sommige christelijke en islamitische tradities de moeder van de Maagd Maria en dat Adolfs juist met haar affiniteit voelde is niet vreemd: ze is de patroonheilige van onder meer schippers, mijnwerkers, meubelmakers en … kleermakers.

Niet alleen Adolfs staat in dit verband vermeld op het adres Kadijksplein 3 (oude nummering), dit geldt ook voor makelaar en president van deze zelfde conferentie, H.L. Boers, en voor J.W. Smit, penningmeester van het centraal bestuur van de Nederlandse Rooms Katholieke Volksbond onder patronaat van St. Willibrordus.

In 1946 zit muziekhuis en muziekinstrumentenbedrijf Amico in het pand. Het is vlak na de Tweede Wereldoorlog en “nieuwe accordeons kunnen wij nog niet leveren” en “komen er voorlopig nog niet”, zo is te lezen in de advertenties. Maar wel kan men er terecht voor het repareren en nieuw op toon stemmen. In 1951 wordt het faillissement uitgesproken.

In de jaren vijftig en zestig zit er een elektronicazaak en al tenminste sinds 1979 zit lijstenmaker Alulijst in dit pand.

Alulijst: ambachtelijke lijstenmakerij

Louis Westdijk begon in 1979 in loondienst bij Alulijst en nam de zaak in 1983 samen met een compagnon over. Kort daarna, in 1986, werd het pand onteigend door de gemeente die plannen had om de hele buurt van de Kadijken op te knappen.

Tijdens de restauratie in 1997 verkaste Alulijst voor anderhalf jaar naar een container aan de waterkant aan de overzijde van de straat. Dat viel niet mee, zo lezen we in het Parool: “(Westdijk) heeft zijn 140 vierkante meter werk- en winkelruimte moeten inruilen voor ‘drie bij twaalf’.”

Louis was dan ook blij om in 1998 te kunnen terugkeren naar het vernieuwde pand, waar destijds ook de bedrijfsruimte van Kadijksplein 6 bij hoorde. Toen zijn collega met pensioen ging en Alulijst een eenmansbedrijf werd is de ruimte in 2016 gesplitst; op nummer 6 is nu een bakkerij.

Louis vertelt met enthousiasme over zijn werk als ambachtelijk lijstenmaker. “Ik heb het vak in de praktijk geleerd. Je moet er een vaste hand voor hebben èn voorzichtig kunnen werken, want je bent met spullen van waarde bezig. Tegenwoordig zijn er meer machines, bijvoorbeeld voor passe-partout snijden.  Ook heeft iedereen een printer en kun je op internet ingelijste stukken bestellen. Maar voor het precieze handwerk ben je hier aan het juiste adres.”

Meer informatie op de website van Alulijst.