Costerstraat 62

Na het 1e pand aan de Julianastraat werd Stadsherstel Suriname in 2014 eigenaar van het tweede. Het was het zwaar vervallen woonhuis Costerstraat 62. Over het uit 1908 stammende gebouw is helaas niet veel bekend. Volgens oude buurtbewoners was er vroeger een koffiebranderij.

In 1903 kreeg de Costerstraat zijn naam, nadat de heer J.M.L Coster dit verzocht. Coster is een Joodse naam; de Costers woonden generaties lang in Suriname. J.M.L. Coster was jarenlang voorzitter van hulp in nood- en armenbestuur van de Nederlandsch Israëlitische Gemeente en eigenaar van een zaagmolen in de wijk Combe (Paramaribo).

Net als Amsterdam bezit Paramaribo weinig grote belangrijke monumenten. Je stuit er vooral op middenstands- en volkswoningen. De combinatie grotere gebouwen en kleinere houten woningen bepaalden eeuwenlang het karakter van de stad. De meeste van die kleinere panden zijn verdwenen, dat wat overbleef, staat er slecht bij. Stadsherstel hecht waarde aan het oorspronkelijke karakter van een stad, daarom heeft het vier van dit soort kleine woningen gered en gerestaureerd.

Met Amerikaanse balkons

Paramaribo staat bekend om haar fraaie en sober afgewerkte, witte houten huizen. De kleine en grotere huizen zijn gebouwd volgens een eenvoudig vast grondpatroon. De unieke Surinaamse bouwstijl is gegroeid uit de vele invloeden van de kolonisten en buitenlandse bewoners. Je herkent de cottage sfeer van de Engelse kolonisten. Het dorpse, houten huis, de stadse, stenen stoepen en bordessen zijn afkomstig van de Hollanders. De symmetrie is ingebracht door de Fransen en het dakhuis met het halfronde raampje is een Duitse erfenis.

In de negentiende eeuw werden daar bovendien de grote balkons volgens de Noord Amerikaanse colonial style aan toegevoegd. Zo heeft het pand van Stadsherstel, aan de Costerstraat, ook zo’n balkon. Architectuurhistoricus Temminck Groll (1925- 2015) maakte een studie van het Surinaamse huis en concludeert dat het eigene niet is ontstaan door een gekopieerde optelsom, maar uit de wijze waarop lokale ambachtslieden de wensen van hun opdrachtgevers vertaalden.

Naar ontwerp van stadsarchitect Johan Voigt

Voor 1821 hadden Surinaamse woningen geen balkons, wel hadden grote huizen een binnengalerij met bogen aan de voor- of achterkant van het huis. De eerste huiseigenaar die na de brand van 1821 zijn huis liet herbouwen, deed dit volgens een ontwerp van de jonge Surinaamse stadsarchitect Johan Voigt, die in Amerika had gestudeerd, had gereisd en bijzonder gecharmeerd was van de bouwstijl in de staat Louisiana.

Het huis kreeg een balkon, gedragen door zuilen. Omstreeks 1835 waren alle huizen aan de Waterkant herbouwd met een balkon gedragen door zuilen of pilaren. Een woning met een balkon werd een statussymbool. Bij de gewonere huizen zijn de stijlen van de balkons steeds vierkant met geprofileerde hoeken. Het basement –verbrede voetstuk- van de kolom is van steen en de consoles –uitspringende constructiedelen- zijn vaak mooi versierd zoals die van het Stadsherstelpand in de Costerstraat.