“Chinezenpand”

Het Minderbroedersklooster

Omdat de stad inkomsten misliep door de kloosters, zij waren grotendeels vrijgesteld van belastingen, stonden ze niet te juichen als er weer een aanvraag binnenkwam voor het oprichten van een klooster. De prediker Johannes Brugman moest ook ‘praten als Brugman’ toen hij het Minderbroedersklooster wilde oprichten. Overigens waren de burgemeesters Andries Willemszoon en Willem Andries belangrijke donateurs van dit klooster. De eerste schonk veel grond, de tweede betaalde de kap en de leistenen bedekking.

Het Minderbroedersklooster (1462) was het grootste mannenklooster in de stad. In de 16e eeuw stonden de minderbroeders bekend als voorstanders van het doden van ketters. Bij de Beeldenstorm in 1566 vormde hun klooster daarom een belangrijk doelwit voor plunderaars. Na de alteratie (1578) werden de kloosters opgeheven en is dit klooster gesloopt.

Van kloosters en deftige woonbuurt naar verval

In de eerste helft van de 17e eeuw werden de door de stad geconfisqueerde kloosterterreinen deftige woonbuurten. Sweelinck woonde er, de rector van de Latijnse school, Jan van der Heyden met zijn brandspuitenfabriek, en nog meer notabelen. In de 19e eeuw deelde de Bethaniënbuurt in de algemene verarming. De huizen waren vaak eigendom van kleine middenstanders, als oude-dag-voorziening, wat leidde tot te zuinig onderhoud en te veel huurders per pand.

Het was letterlijk en figuurlijk een duistere bedoening

In 1912 wordt het huis verbouwd tot 7 zelfstandige woningen en een bergplaats. Het werd in 1931 onbewoonbaar verklaard; die verklaring is in 1932 ingetrokken omdat het pand opgeknapt werd. Het pand werd veel onderhuurd en er was veel inwoning, waardoor het bij de buurtbewoners bekend stond als het Chinezenpand. In het benedenhuis woonde een Duitse vrouw samen met een Chinese man en hun zoontje Boeboe, Tsjong of Tsjeng. Boven woonden talloze Chinezen, van wie één door de kinderen Poppetje Danse werd genoemd, zijn echte naam is niet bekend. Hij stond ook bekend als ome Sjoe. Niemand kende toen trouwens de eigenaar van het pand.

In de kelder speelde zich van alles af. Naar alle waarschijnlijkheid was het een illegaal gokhuis. Er weer driftig gegokt in tal van variatie: van roulette tot het onschuldig ogende mahjong, waarbij grote bedragen in rap tempo van eigenaar wisselden. Achterin de kelder was een podium. Het was letterlijk en figuurlijk een duistere bedoening, want alleen aan de voorzijde bevond zich een peertje. In de oorlogsjaren vestigde Lin Hsien Shang, een bamitentje, zich in dit deel van het pand. Later was het een prostitutiepand.
(Bron: Het Bethaniënblok in Amsterdam)