Een pand (deels)
schenken of nalaten

Frank Tromp de Haas heeft de Vrienden van Stadsherstel opgenomen in zijn testament. Hij draagt de zorg voor zijn woning over, onder voorwaarde dat het een atelierwoning wordt. Ook hebben we toegezegd een waardige plek voor zijn kunst te vinden.

Mevrouw Olthof en haar zoon wilden niet dat het pand wordt gesloopt om er appartementen te bouwen. Stadsherstel en de familie Olthof vonden elkaar, waarna mevrouw Olthof haar monument aan de Vrienden van Stadsherstel heeft geschonken. Mevrouw Olthof liet bovendien in haar testament vastleggen dat ze een deel van haar vermogen aan de Vrienden nalaat voor restauratie en het onderhoud.

We waren een beetje argwanend: wat gaat met het pand gebeuren? Opknappen en daarna als hotel verkopen? We wilden niet verhuren en we herinnerden ons de bezorgdheid van onze moeder om het pand, zo besloten we het toch te doen. Gelukkig hebben we er nu een heel goed gevoel over.

In Merkelbachs oeuvre is de drang om het vergankelijke vast te houden zichtbaar. Zo tekende hij 19e-eeuwse kerken in Amsterdam die werden gesloopt. Met bloedend hart documenteerde hij de afbraakprocessen.

Niks hoogste bod, Saskia Snelders verkocht haar twee monumentale huisjes in de Noorderstraat aan Stadsherstel, zodat er gewone mensen blijven wonen.

Deze garage was het woonhuis van Jan Jongkind. Hier leefde hij, boven de auto’s in een getimmerde insteekverdieping. Daar sliep hij omringd door boeken en tal van oude kentekenplaten en alles wat hij verzamelde. Hij was een levensgenieter. Dat straalt echt af van de foto’s die wij doornamen na zijn overlijden. Aan Stadsherstel liet hij zijn twee huizen na die zo typerend voor hem zijn. Ook kregen wij al zijn bezittingen en wij betaalden de legaten uit die hij aan zijn vrienden bedoeld had.

Het was het grootste huis aan de gracht en het bezit nu nog een bijzonder natuurstenen kruiwagenpad onder het pand door naar een binnenterrein. Het huis werd ons gegund door de architect Henk Rappange toen er funderingsherstel moest plaatsvinden.