Sint Annenstraat 16

25-Jarig huwelijk in de Sint Annenstraat

In 1878 vragen de buren van nummers 12, 14, 16 en 20 gezamenlijk financiële hulp voor een onfortuinlijk gezin. De bewoner van nummer 16 is dan W.M. Wallach. Het gaat om vleeshouwer Wolf Machiel (1832-1903), die hier in september 1869 kwam wonen met zijn vrouw Rosetta Tat (geboren 1835), hun vier kinderen en schoonzuster Judic Tat (geboren 1832). Wolf en Rosetta zijn in 1860 getrouwd. Het jaar erop werd dochter Hester geboren, gevolgd door Susanna in 1865, Machiel in 1867 en tenslotte Mozes die op dit adres wordt geboren in 1873. Al voor hun huwelijk kreeg het stel een zoontje, Lion Tat, dat met zes weken overleed. In 1885 viert het echtpaar hun 25-jarig huwelijk.

In 1890 verhuist het echtpaar met hun twee zonen. Het jaar ervoor is ‘slachter en koopman in geslacht en ongeslacht vee’ Wallach failliet verklaard. Judic is al in 1877 verhuisd, Hester is in 1882 gehuwd en uit huis gegaan en Susanna overleed in 1881.

De drie zonen treden in vaders voetsporen

Een paar maanden later verandert het pand van eigenaar als J.F. Schutte jr. het winkelhuis voor ƒ 3600,- koopt en trekt het gezin van Abraham de Leeuw in. Abraham (1863-1941) is in 1887 getrouwd met Betje Zeehandelaar (1861-1932). Daarna zijn zij vanuit Friesland naar Amsterdam gekomen. Waarschijnlijk heeft Abraham de slachterij van zijn voorganger overgenomen, want hij staat vermeld als grossier in vlees. Het bevolkingsregister loopt tot 1893 en tot dan hebben zij drie kinderen gekregen: Cato, Salomon en Hermanus. In totaal kregen zij acht kinderen waarvan vier kinderen op jonge leeftijd zijn overleden. De oudste Cato (1889) overlijdt in 1892, een tweede Cato overlijdt in 1895 als zuigeling en ook de derde Cato wordt slechts 22 jaar oud. In 1893 overlijdt eveneens een zoontje als zuigeling, Israel.

De drie overgebleven zonen, Salomon (1890-1942), Hermanus (1891-1942) en Jacobus (1897-1944) treden in de voetsporen van hun vader als veehandelaar. Na het overlijden van zijn vrouw is Abraham bij zijn zoon Salomon ingetrokken, hij overlijdt in Amsterdam aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Dochter Johanna (1894) overleeft de Holocaust met haar echtgenoot en dochter. Op een andere kleindochter van Abraham en Betje na komt de hele familie in de oorlog om.

Als het huis in 1899 weer verkocht wordt is sprake van een winkelhuis met bovenwoning en een stal erachter. Het pand, groot 57 centiaren, brengt ƒ 3410,- op; H. Sandvoort wordt eigenaar.

De Bijenkorf had 60% van het Blaauwlakenblok in handen

Eind jaren ‘70 van de vorige eeuw kocht De Bijenkorf veel verkrotte panden op die zich achter het pand tussen Krasnapolsky en de Oude Kerk bevonden. Ongeveer 60% van het Blaauwlakenblok kwam in eigendom van het warenhuis, met de bedoeling de panden te slopen en er een hoofdkantoor en parkeergarage te bouwen. Aangezien zich in het blok onder meer 40 rijksmonumenten bevonden gingen deze plannen gelukkig niet door. Vervolgens werden de panden aan hun lot overgelaten. Het leegstaande deel werd al snel het hart van de krakersbeweging: er was immers schreeuwende behoefte aan woonruimte. De krakers richtten er ateliers en expositieruimtes in. Tegelijk werd in 1979 al de eerste planbeschrijving Blaauwlakenblok gepubliceerd met het oog op behoud en herstel.

De Wallen stonden niet goed bekend in die tijd. In de Sint Annenstraat was een groot aantal prostitutiepanden en een sexbioscoop en ook was er veel drugshandel en -overlast.
Begin jaren ’80 kon de gemeente mede dankzij een rijkssubsidie voor een schappelijke prijs het deel kopen dat in bezit was van de Bijenkorf. Onderdeel van de stadsvernieuwingsplannen was het bevorderen van de woonfunctie hier.