De documentaire Hajo, een Joodse vluchteling vertelt het verhaal van een Duits Joodse veertienjarige jongen die na de Kristallnacht door zijn ouders in Bielefeld op de trein wordt gezet om naar het veilige Nederland te reizen.
Dit bijzondere verhaal, dicht op de huid gefilmd, brengt in beeld hoe een veertienjarige Duitse jongen zijn leven in Nederland doorbrengt nadat zijn ouders hem op de trein naar Nederland hebben gezet. Nederland had de grenzen gesloten voor de vluchtelingen uit Duitsland. Maar na de Kristallnacht, november 1938, mochten er 1500 Joodse kinderen met kindertreinen naar Nederland komen. De dan veertienjarige Hajo is één van hen. Op het eind van zijn leven gaat hij terug naar de huizen waar hij als vluchtelingenkind woonde en herleest hij de brieven die hij aan zijn ouders schreef. Zijn ervaring als vluchteling in Nederland heeft een grote impact gehad op de rest van zijn leven…..
Regie: Jacqueline de Bruijn
Lengte: 62 minuten
Producent: Sjakmo
De documentaire Hajo, een Joodse vluchteling vertelt het verhaal van een Duits Joodse veertienjarig jongen die na de Kristallnacht door zijn ouders in Bielefeld op de trein wordt gezet om na het veilige Nederland te reizen. Nederland had zijn grenzen gesloten voor de Duits joodse vluchtelingen maar na de Kristallnacht werd er een uitzondering gemaakt voor 1500 kinderen. Hajo Meyer komt in het Zeehuis in Bergen aan Zee terecht (nu een NIVON huis), waarna nog diverse andere tehuizen volgen.
Naast immense eenzaamheid was zijn grootste frustratie de onmogelijkheid om onderwijs te krijgen want hij mocht niet werken en niet naar school. Zijn redding, bleek later, was het werkdorp Wieringermeer. Hajo bezoekt zijn vluchtelingenhuizen en herleest brieven die hij in die periode aan zijn ouders heeft geschreven. Door middel van foto’s en archief reizen we terug naar het verleden en wordt een vergeten geschiedenis weer levend. Bij de bezoeken komen ook de emoties van Hajo weer boven. Hij vertelt hoe hij midden in de nacht uit frustratie op het dak gaat zitten en over zijn antisemitische verzorgsters.
Het leven als vluchtelingen kind heeft Hajo nooit losgelaten. Op het moment dat er op een 4 mei herdenking in Slootdorp gevraagd wordt of hij iets te zeggen heeft op de 4mei-leuze Vrijheid geef je door, veert hij op en zegt: ‘Ja, en dat betekent dat je zorgt dat vluchtelingen een goed leven krijgen en niet zoals toen en nu gebeurt.’
Het recht op en belang van onderwijs was voor Hajo Meyer van levensbelang, hij had er zelf voor gestreden onder de meest extreme omstandigheden om toch nog wat te kunnen leren en vond het essentieel dat vluchtelingen goed opgevangen worden en onderwijs krijgen en het recht hadden/hebben om te kunnen werken.
De documentaire is recent gemaakt door regisseur Jacqueline de Bruijn en geproduceerd door haar productiebureau Sjakmo.