Stadsherstel 65 jaar: de 5 leukste reacties!
Wij mochten ontzettend leuke reacties ontvangen van onze lezers en Vrienden naar aanleiding van ons 65-jarige jubileum. Van gedicht en lievelingspand tot zelf gebouwd grachtenhuis met ons logo op de gevel. Wij zetten de leukste reacties op een rij!
Stadsherstel speldje
Onze Vrienden ontvingen rond onze verjaardag een heuse Stadsherstel pin. Een leuk aardigheidje om te bedanken voor de steun. In de tijd dat Stadsherstel werd opgericht lieten veel organisaties deze speldjes maken met hun logo erop. Het werden geliefde verzamelobjecten, zoals wij monumenten en monumentverhalen sparen. Het leek ons dan ook een toepasselijk en blijvend aandenken.
We krijgen hier leuke reacties op en hebben het speldje al op menig revers mogen bewonderen, onder andere bij de Algemene ledenvergadering die we in september hebben gehouden.
Herman Pouw, een van onze Vrienden, had wel een heel origineel doel voor het kleine schildje. Hij zag er namelijk direct een Stadsherstelmonument bordje in voor op de gevel van het door hem zelf gebouwde miniatuur grachtenpand. Dit vervult ons natuurlijk met gepaste trots!
Lievelingen
Bij Stadsherstel sparen we monumenten én verhalen, daarom riepen wij in onze jubileum nieuwsbrief onze lezers op om hun lieveling met ons te delen: van alle Stadsherstelmonumenten zal er vast één pand bijzitten dat u het meest lief is. Vanwege een speciale herinnering, de architectuur of de (her)bestemming ervan. De tien leukste reacties belonen we met een Stadsherstel goodie bag.
De eerste vijf delen wij vast hieronder, geniet net als wij van deze mooie verhalen:
1. Lenie van Zuijlen: het Cromhouthuis
“Ik sprong een gat in de lucht van vreugde toen ik hoorde dat dit fantastische pand op die geweldige locatie naar Stadsherstel zou gaan. En fantastisch is het! Die sfeer daar! Ik kwam er regelmatig voor een cursus of lezing en maakte er een heel uitje van met een broodje uit die heerlijke keuken op de gammele stoeltjes in de tuin. Zomer of winter, het was heerlijk om die enorme trap op te lopen en de treden te horen kraken, al zag ik natuurlijk ook wel dat het pand aan een grote opknapbeurt toe was.
En toen was ineens alles over: de keuken sloot haar deuren, het Bijbels museum vertrok en de lezingen van de Vrije Academie stopten. Ik was ontredderd en een beetje in paniek en kwam toen pas tot ontdekking welke plaats het Cromhouthuis in mijn hart had ingenomen. De opluchting kwam al heel snel toen ik hoorde dat Stadsherstel de nieuwe eigenaar werd. Mijn eigen cluppie! Het afscheid was dus niet definitief. Ik kan niet wachten om dit geweldige pand in al haar glorie weer te mogen betreden. Dank je wel Stadsherstel voor dit cadeau aan een Amsterdammertje van eveneens 65 jaar, want ook geboren in 1956.”
2. Fred Bouwman: het kleinste politiebureautje
“Ik hoefde geen seconde na te denken: dat is voor mij uiteraard het politieposthuisje in Sloten. Mijn vader was daar van ongeveer 1950 tot zijn pensionering in 1970 dorpsveldwachter. Tegelijk zat hij bij de hondenbrigade van Amsterdam. Als hij dienst had (en ook als dat niet zo was) fietste hij met de hond over de (voormalige) Sloterweg van onze woning (bij het Hoofddorpplein) naar Sloten. Af en toe ging ik mee; dan ging hij koffie drinken in het posthuisje en ik mocht in de cel zitten.
Toen Stadsherstel het posthuisje had overgenomen ben ik teruggegaan. Ik opende een kastje, waarin nog de oude bakelieten telefoon lag, die altijd rechts naast de deur aan de muur hing.
De foto heeft mijn vader ingeplakt in het historische fotoboek ‘In de ban van Sloten’ (verwijzend naar de banpaal) en ik schat dat die ongeveer uit 1960 dateert.
Ik heb dit met heel veel plezier opgeschreven. Bedankt voor het leuke idee!”
3. Greetje en Arie Kwak: het NACO-huisje
“Arie Kwak bracht zijn schooljeugd grotendeels door in Amsterdam. Hij had natuurlijk vriendjes, maar zwierf ook graag in zijn eentje door de stad terwijl zijn fantasie borrelde. Een favoriete locatie was voor hem het IJ bij het Centraal Station, waar het in die tijd vlak na de oorlog krioelde van de scheepvaart activiteiten. Op de kade stonden in die tijd velerlei gebouwtjes waaronder het NACO-huisje, dat door zijn bouwstijl en uitstraling deed denken aan verre streken en daardoor in zijn geheugen gegrift werd.
Na enige omzwervingen kwamen wij in de negentiger jaren weer in Amsterdam wonen en werden wij lid van de Vereniging Vrienden van Stadsherstel. Zo volgden wij de snelle veranderingen en renovatie van de stad. Toen de omgeving van het CS zeer rigoureus werd gerenoveerd, deed jeugdsentiment ons besluiten om bij te dragen aan de fundraising van Stadsherstel voor het behoud, de renovatie en de terugplaatsing van het NACO-huisje. Wij verheugen ons er erg op om het straks weer in volle glorie te kunnen zien.
Het toeval wil – of het heeft zo moeten zijn – dat wij tegenwoordig aan het IJ wonen en uitzicht hebben op de prachtige boulevard langs het IJ waar Stadsherstel het NACO-huisje zal terugplaatsen. Wij hopen dat het goede werk van Stadsherstel nog vele mooie monumenten zal opleveren.”
4. Nelly Anne Allegro: Prinsengracht 8
“Mijn lieveling is Prinsengracht 8 en specifiek gezegd: Prinsengracht 8-2 hoog. Slechts 45 m2 maar alles was aanwezig. Ik woonde er tussen 1980 en 1988; het was toen op dat kleine stukje Prinsengracht nog relatief rustig en het uitzicht was fantastisch! Je keek precies over het kruispunt van de Prinsengracht en de Brouwersgracht met die mooie boogbrug. Wat ik daar niet allemaal heb meegemaakt:
Het Nederlands elftal dat tijdens hun zegentocht onder mijn raam langs vaarde: ik had een oranje handdoek uit het raam gehangen. Ook op een boot kwam Koningin Beatrix aan in de Jordaan. Haar bezoek was geheim gehouden, maar omdat ik haar bloemetjesjurk net daarvoor op TV had gezien, besefte ik welke eer mij te beurt viel.
Op zondagmiddag zette ik een krukje voor het raam: dan kwam namelijk de drumband langs op weg naar de Noordermarkt. Met majorettes in veel te korte rokjes, want het waren over het algemeen stevige dames. Schaatsen op de Brouwersgracht, de 4 mei herdenking op de Noordermarkt en last but not least, de fantastische markt op zaterdag op de Lindengracht om de hoek waar ik altijd grote bossen bloemen kocht.
Ik denk er met veel plezier aan terug en loop er soms nog weleens langs.
En, dat wil toch ook wel wat zeggen: Prinsengracht 8 staat afgebeeld op een foto van de bekende fotograaf Jacob Olie. Een rustiek plekje in Amsterdam.”
5. Willem Bloem: Spuistraat 61
Brasserie Bruiss
Het centrum wordt door sommige mensen verguist,
maar voor de bewoners van de Spuistraat is het een unieke plek waar het altijd Bruist.
Het pand op de Spuistraat is centraal gelegen.
De bewoners zitten daardoor om bezoek nooit verlegen.
Je komt binnen in de keuken: ‘het Hart van het Huis’.
Daarom staat het beter bekend als ‘Brasserie Bruiss’.
Het pand is al eeuwen oud,
een belangrijke reden waarom ik er zoveel van houd!
Een klassiek Amsterdams huisje,
vijf verdiepingen schots en scheef met hier en daar een muisje.
Zomers drinken wij een borrel voor de deur.
Áltijd gezellig hier in de buurt en nooit geen gezeur.
Helaas ga ik mijn lievelingspand bijna verlaten,
een ontmoetingsplek voor vrienden en familie uit alle hoeken en gaten.
Ik hoop dat het pand nog lang kan blijven voortbestaan,
Opdat bewoners, bezoekers en voorbijgangers er nog vaak bij stil mogen staan.
Een bijzonder huis.
Wat is uw lieveling?
Aan welk Stadsherstel monument koestert u speciale gevoelens of herinneringen en waarom juist dat pand? Wij zijn erg benieuwd naar uw persoonlijke lieveling. U kunt uw verhaal met ons delen door een e-mail te sturen aan vrienden@stadsherstel.nl. Wij hebben nog vijf Stadsherstel goodie bags weg te geven voor de mooiste, leukste of ontroerendste reacties.