Herinneringen uit de oude doos: bordeelbezoekers konden hier een koude douche verwachten
Het werken met monumenten heeft vele leuke kanten. En dat gaat verder dan alleen de 'stenen'. We vinden het prachtig om de verhalen te horen van vroegere bewoners. Graag laten wij u meegenieten van de herinneringen van Guus Gonggrijp over zijn geboortehuis.
Prettig wonen in de Leidsebuurt
Toen de familie Thé hun woning aan de Korte Leidsedwarsstraat 70 in 2012 na bijna 50 jaar woonplezier aan ons verkocht om het te behouden voor de toekomst, konden wij hier twee woningen realiseren. We vinden het belangrijk dat de Leidsebuurt – nu vooral bekend als uitgaansgebied – een prettige woonomgeving blijft, een functie die de buurt van oudsher ook had. Al was niet iedereen altijd even enthousiast, als we Guus Gonggrijp mogen geloven.
Bij een regenbui stonden de pannen in de kamers
Veel was ons niet bekend van de periode voordat de familie Thé hier woonde, maar onlangs mochten wij een e-mail ontvangen van Guus met een prachtige tekening van zijn geboortehuis aan de Korte Leidsedwarsstraat 70. De tekening was een huwelijksgeschenk aan zijn ouders en is gemaakt in 1948, een jaar voor Guus ter wereld kwam. Hij zou er wonen tot hij in 1955 verhuisde naar de Watergraafsmeer.
Links op de tekening ziet u bloemenverkoopster ‘moeder de Wit’, die met haar man de benedenverdieping bewoonde. De bloemen werden in het pand ernaast opgeslagen.
Het gezin van Guus woonde boven. Het huis verkeerde niet in al te beste staat. Zo was de zolder verboden terrein aangezien de planken vermolmd waren. En bij een flinke regenbui stonden de pannen in de kamers.
Met een nat pak huiswaarts
Vóór het gezin Gonggrijp zich hier vestigde moet het pand een bordeel zijn geweest. Soms werd ’s avonds laat aangebeld door een vroegere klant, maar die kwam dan mooi van een koude kermis thuis. Het drinkbakje van de hond stond bij het raam en werd in zo’n geval leeggegoten over de ongewenste bezoeker, die vervolgens thuis vast heel wat uit te leggen had.
Het waren andere tijden, zo vlak na de oorlog. De buurt was zeer gemêleerd. De vader van Guus was ingenieur en naast hen woonde de germanist en latere professor Teesing met zijn vrouw, violiste (’tante’) Masha Polak. Maar niet bij iedereen stond de buurt goed aangeschreven. Toen Guus in de jaren zestig op het nabijgelegen Barlæus-gymnasium zat, drukte de conrector hem op het hart toch vooral “dat buurtje aan gene zijde van de Zieseniskade” te mijden, want daar woonde “een bepaald soort mensen”.
| Het zijn dit soort verhalen die de geschiedenis rondom een monument compleet maken. Wij horen ze dan ook graag. Heeft u verhalen over Stadsherstelmonumenten, of bent u in bezit van foto’s? Deel ze met ons door een mailtje te sturen aan vrienden@stadsherstel.nl. |
Lees meer over de geschiedenis van dit pand in het #OmDeDagEenMonument artikel.