Boekje: Stadsherstellen in Amsterdam en Suriname

In het boekje vertellen wij over hoe de Amsterdamse Stadsherstelformule ook werkt in Suriname. Daar zijn nu al vier panden gered en gerestaureerd. Aan de hand van achttien Stadsherstel Amsterdam panden en vijf Stadsherstel Suriname panden wordt meer verteld over de gezamenlijke geschiedenis. Lees alvast het voorwoord van ‘de Surinaamse Geert Mak’, Cynthia McLeod.

Lees het boekje HIER.

Voorwoord

Stadsherstel in Amsterdam en Suriname

Amsterdam en Suriname hebben een relatie van bijna vierhonderd jaar. De provincie Zeeland veroverde in 1667 de kolonie van de Engelsen; de Zeeuwen echter verkochten hun buit al snel, omdat ze liever geld hadden dan worries van onderhoud van een kolonie en Amsterdam werd een van de drie eigenaars. Nadat mede-eigenaar, gouverneur van Aerssen van Sommelsdijck door zijn soldaten was vermoord, verkocht zijn weduwe haar een derde deel ook aan Amsterdam die zo eigenaar werd van tweederde van de kolonie.

In de bloeitijd heeft de stad Amsterdam zeker veel geprofiteerd van haar koloniaal bezit hetgeen nog te zien is op schilderijen en tekeningen van vroeger en vooral in gebouwen. Toch waren er voor Amsterdam soms slechte tijden waarin gebouwen in verval raakten; ook in Suriname sloeg de tand des tijds toe, gebouwen raakten niet alleen in verval maar verdwenen helemaal, omdat ze van hout waren en het tropisch klimaat genadeloos is. Dit is zo jammer, want met die gebouwen verdwijnen vaak de verhalen, die we juist graag hadden willen doorgeven aan de volgende generaties. Gelukkig hebben mensen, zowel in Amsterdam als in Suriname beseft, dat we ons best moeten doen om die karakteristieke gebouwen te behouden omdat die deel van ons erfgoed zijn. In die gebouwen zit dat gedeelde verleden dat zo essentieel van ons zelf is. Stadsherstel is zo’n organisatie van mensen die niet alleen roepen dat ze van hun stad houden maar zich daadwerkelijk inzetten om de stad mooi en leefbaar te houden en die historische gebouwen te onderhouden en waar nodig te restaureren. Daar blijft het niet bij, want de historie van die gebouwen is belangrijk en de verhalen worden dan ook gekoesterd en doorverteld.

Amsterdam verkreeg Suriname tijdens de piek van de slavernij periode; dus wat voor relatie had Amsterdam met Suriname? Was het niet een van eigenaar en bezit of liever gezegd meester contra slaaf? In Suriname waren in die tijd veel relaties van mannen met een zwarte buitenvrouw en eigenlijk wil ik denken dat Suriname Amsterdam’s buitenvrouw was (en misschien nog steeds is). Het is bekend dat de wettige blanke vrouw er soms was omdat het zo hoorde, maar de relatie met de buitenvrouw ontstond vaak spontaan uit echte liefde. En wanneer het de heer goed gaat, geniet zijn buitenvrouw mee; vandaar dat Amsterdam haar herstelprogramma uitstrekt en er ook in Suriname een stadsherstel is, die de restauratie en zorg voor onderhoud van gebouwen op zich neemt.

“Vrienden van Stadsherstel” die zich inzetten om de stad mooi en leefbaar te houden en net als hoe de kinderen van de buitenvrouw even bij hun vader langs gingen als er geld nodig was, net zo kunnen deze vrienden bij Amsterdam aankloppen.

In dit boekje van Stadsherstel kunt u zien en lezen hoe het beide Stadsherstels vergaat, hoe deze twee zussen zich afzonderlijk en toch ook gezamenlijk inzetten voor de historische gebouwen in hun stad. ‘t Ziet er goed uit voor Amsterdam en Paramaribo… ‘yu de na lantyi!’*

Cynthia McLeod

* Mag meegenieten